عارفه مؤذن جامی گروه مشاوره و روانشناسی، دانشگاه هرمزگان، هرمزگان، ایران
چکیده: (3445 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به نتایج مثبت ازدواج پایدار، پژوهشگران توجه بسیاری را به شاخصها و عوامل تأثیرگذار بر ارتقای کیفیت زناشویی معطوف کردهاند. یکی از مهمترین این عوامل، دینداری و نقش اساسی باورها و اعمال مذهبی است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف پیشبینی کیفیت زناشویی براساس جهتگیری معنوی انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر در ارتباط با 844 نفر از افراد متأهل شهر مشهد با میانگین سنی 7/31 سال انجام شد. دادههای این پژوهش توسط پرسشنامههای اطلاعات جمعیتشناختی، جهتگیری معنوی و کیفیت زناشویی که روایی و پایایی آنها در ایران تأیید شده است جمعآوری گردید. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی (رگرسیون گام به گام) بههمراه نرمافزار SPSS 22 استفاده شد.
یافتهها: نتایج بهدستآمده نشان میدهد که میزان همبستگی (R) بین جهتگیری معنوی با متغیر وابسته کیفیت زناشویی برابر با 582/0 میباشد. همچنین ضریب تعیین بیانگر آن است که 27/0 از واریانس متغیر وابسته (کیفیت زناشویی) توسط متغیر جهتگیری معنوی تبیین میشود. معناداربودن مدل رگرسیونی نیز رابطه خطی بین متغیرها را تأیید میکند.
استنتاج: به نظر میرسد که جهتگیری معنوی و مؤلفههای آن یکی از شاخصهای اصلی ارتقای کیفیت زناشویی و ازدواج پایدار میباشد و نقش تعیینکنندهای را در کیفیت زناشویی زوجین ایفا میکند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
طب اسلامی- ایرانی