سابقه و هدف: از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر رفتار انسان ها، اخلاق اجتماعی، نوع دوستی و همچنین باورهای مذهبی است که می توانند نقش اساسی در ارتقای فرهنگ سازی اهدای عضو داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی نقش اخلاق اجتماعی و نوع دوستی در تبیین نگرش به اهدای عضو با میانجی گری دین باوری می باشد.
     مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل ساختاریابی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل 323 نفراز دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه های آزاد و دولتی شهرستان های مراغه و بناب در سال 1394 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه و Carlo محقق ساخته نگرش دانشجویان نسبت به اخلاق اجتماعی، پرسشنامه نوع دوستی و همکاران و همچنین از مقیاس دینباوری Tihana همکاران، مقیاس نگرش به اهدای عضو استفاده گردید. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری Nilson صورت گرفت. جهت آزمون مسیرهای میانجی گری AMOS و با کمک نرم افزار 22 (Sem) در الگوی پیشنهادی، از روش بوت استراپ استفاده شد.
      یافته ها: اثر مستقیم متغیرهای اخلاق اجتماعی​ (0/55)، نوع دوستی​ (0/37)، و دین باوری​ (0/02)، بر نگرش دانشجویان نسبت به اهدای عضو معنادار است (0/01>P)​. همچنین متغییرهای اخلاقی اجتماعی (0/016) و نوع دوستی (0/03) با میانجی گری دین باروری معنادار ئمی باشند. در مجموع، 78 درصد از واریانس متغییر نگرش به اهدای غضو در دانشجویان  از طریق متغییرهای پیش بین تبیین می شود.

      استنتاج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که متغیرهای اخلاق اجتماعی، نوع دوستی و دین باوری بر نگرش دانشجویان به اهدای عضو نقش دارند؛ بنابراین به نظر می رسد با افزایش میزان اخلاق اجتماعی، نوع دوستی و دین باوری، نگرش دانشجویان به اهدای عضو بیشتر شود.