تأمل در ابعاد وجودی انسان پیشینهای دیرینه دارد . در میا ن این تأملات، رابطهی نفس و بدن همواره از بحثانگیزترین آنها بوده است؛ به گونه ای که شاید در کمتر مسئله ای تا بدین حد، افراط و تفریط شده باشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و از نقطهی در بینش علامه « کمال بدن » با « استکمال نفس ناطقه » عزیمتهای مهمی، همچون رابطهی حسنزاده آملی، در پی آن است که آثار و سبک زندگی این اسلامشناس جامعنگر و ذوفنون در موضوع تأمین سلامت نفس و بدن را از منظر ارتباط آن با دانش روز و رهاوردهای آن بررسی و ارزیابی کند. در همین راستا، علاوه بر آثار نفسشناسی علامه، به برخی از آثار این دانشمند بزرگ اسلامی دربارهی سلامت بدن و برخی فروع آن، نظیر طب و طبابت، جایگاه سخنی در باب اخلاق پزشکی و علم تشریح از منظر علمای اسلامی، « و مسئولیت آن، از قبیل توجه شده است. این آثار در » طب و طبیب و تشریح، تصحیح طبالائمه و مقالات مرتبط مجموع نشان میدهند که سلامت در منظومه ی فکری علامه حسن زاده آملی، مقوله ی مهمی از مقولات جامع علمی و سعادت انسانی است؛ همچنان که سلوک و سبک زندگی شخصی آن عال م عاملی برای طالبان حقیقت در این عرصه، درسآموز و راهگشا ارزیابی میشود. در بهمثابهی امر « مرتبهی نازلهی نفس » بهعنوان « بدن » نتیجهگیری نهایی، تقریر و تبیین علامه از وجودی و مفهوم پایه تلقّی شده که ملاحظهی آن در تأملات و نظام فکری علامه، کاشف آن است که نسبت نفس و بدن و الگوی پزشکی آن تابع رویکردها و الگوهای معروف در طول و درمان هر دو » پزشکی جسم و روح « تاریخ بشر نیست، بلکه در این پارادایم، طب بهمعنای تعریف شده و بهمثابهی رهیافت نو و تحصیل سعادت انسان محسوب میشود. بدین ترتیب، به ضمن ،» سلامت بدن « با » روح و استکمال نفس ناطقه « نظر میرسد که تأکید علامه بر ارتباط افقگشایی، به غنا و تازهگردانی دانش پزشکی کمک شایانی میکند