استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
چکیده: (1539 مشاهده)
سابقه و هدف: شناسایی و بررسی متغیرهای روانشناختی و باورهای مذهبی مؤثر در رفتارهای بعد از ابتلا به کووید19 گامی اساسی در طراحی مداخلات رفتاری با هدف آسیب کمتر در دوران پساکرونا است. هدف مطالعهی حاضر بررسی تأثیر دلبستگی به خدا بر اضطراب هستی و سلامت معنوی در بهبودیافتگان کووید19 بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعهی پژوهش بهبودیافتگان از کووید19 در سال 1400-1399 بودند و از بین آنها با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، 185 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها سؤالات دموگرافیکی، پرسشنامهی سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1982)، پرسشنامهی دلبستگی به خدای بک و مکدونالد (2004) و پرسشنامهی اضطراب هستی گودوگود (1974) بودند. برای تحلیل آنها از مدل معادلات ساختاری و نرمافزار AMOS نسخهی 24 استفاده شد.
یافته ها: یافتهها نشان داد بین دلبستگی به خدا و سلامت معنوی در بهبودیافتگان کووید19 رابطهی مثبت و معنادار، بین دلبستگی به خدا و اضطراب هستی رابطهی معکوس و معناداری وجود دارد. مقدار تأثیر دلبستگی به خدا بر سلامت معنوی 31/0 و بر اضطراب هستی 26/0- بود (01/0P<).
استنتاج: نتایج نشان میدهد که افزایش دلبستگی به خدا در بهبودیافتگان از کووید19 موجب افزایش سطح سلامت معنوی و کاهش اضطراب هستی میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي - مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی