گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
چکیده: (2431 مشاهده)
جهان طبیعت، عالم ماده و حرکت و تضاد است. ماهیت چنین عالمی، ملازمت سلامتی و بیماری است. در نگاه سطحی و ظاهری، بیماری تنها شرّ و تباهی با خود دارد، اما در جهانبینی توحیدی، هیچ شرّ مطلقی در هستی وجود ندارد و در هر امر بهظاهر ناخوشایندی، حکمتها و فوایدی نهفته است و بیماری نیز از این قاعده مستثنا نیست. در روایات معصومان (ع)، به حکمتهای بیماری پرداخته شده است. بررسی همه روایات، چندین پژوهش نیاز دارد؛ این پژوهش، با روش توصیفی تحلیلی، درصدد بررسی اجمالی حکمتهای بیماری در انسان از دیدگاه برخی احادیث است. یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که اول، رنجوری و درماندگی بیمار سبب پالایش نفس او میشود؛ دوم، در مراحل عالی ایمان، بیماری موجب نزدیکی بنده به خداوند میشود؛ سوم، نظام دقیق الهی بر کیفر و پاداش مبتنی است و از دیگر حکمتهای بیماری، کیفر تبهکاران و پاداش به مؤمنان است؛ چهارم، گاهی بیماری سببساز مرگ است. این حکمت بیماری، همسو با قوانین و سنتهای الهی حاکم بر عالم ماده است. پنجم، بیماری آمرزش الهی را دربر دارد. امام سجاد (ع) در نیایش خود، خداوند را به وساطت بیماریای ستایش میکند که آمرزش الهی را دربر دارد؛ و ششم، بیماری سبب توجه قلبی بنده گناهکار به خداوند است و این امکان را فراهم میکند که ایمان از زبان به درون قلب وارد شود.