اتانازی ( Euthanasia ) امروزه یک اصطلاح خاص دردانش پزشکی است و مفهوم کلی آن «اعطای مرگ خوب وراحت به بیمارلاعلاج و دردمند در شرایط خاص با انگیزه ترحم و خیرخواهی» است. اگرچه ورود این واژه به حوزه دانش پزشکی به عنوان یک اصطلاح، به قرن شانزدهم میلادی بر می گردد اما سابقه علمی و عملی اتانازی در جهان غرب بسیار طولانی است. بحث های جدی درمورد درستی یا نادرستی این مساله ازجهات گوناگون به ویژه از منظر دین و اخلاق از اواخر قرن نوزدهم درغرب اوج گرفت و در قرن بیستم به یک مساله چالش برانگیز در اخلاق وحقوق پزشکی تبدیل شده و کتب و مقالات زیادی در این موضوع نوشته شده است. هدف این مقاله بررسی پیشینه اتانازی درتاریخ پزشکی غرب و جهان اسلام می باشد.

  در این پژوهش مروری برای جمع آوری اطلاعات به کتب و مقالات منتشرشده درخارج و داخل کشور و هم چنین به پایگاه‌های مختلف اطلاع رسانی از قبیل: , Blackwell ,Noormags , Oxford Euthanasia. com , Hawzeh.net , elm. ac. Ir IranMedex , ISI, Irandoc , مراجعه شده است. ابتدا با استفاده از کلید واژه های اتانازی، به مرگی و مرگ راحت ، داده های لازم جمع آوری و سپس مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.

  بررسی آثار وپژوهش های انجام شده در ارتباط با مساله اتانازی(به ویژه در جهان اسلام) نشان می دهد که کارهای موجود پاسخ گوی نیازها و پرسش های روزافزون بیماران، پزشکان و عموم جامعه، در مورد تبیین مسایل شرعی، قانونی و اخلاقی مربوط به این مساله نیست. از این رو پیشنهاد می شود که مراکز علمی جهان به ویژه ایران، پژوهش درمورد آن را در اولویت تحقیقاتی خود قرار دهند.

    دریافت: 27 فروردین 1393 اصلاحات: 20 مرداد 1393 پذیرش: 15 شهریور 1393