سابقه و هدف: ایمان به خدا و امیدواری، نقش به‌سزایی در ادامه‌ی روند زندگی تمامی افراد جامعه و به‌ویژه بیماران ایفا می‌کند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه نقش باورهای مذهبی در امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی و غیرسرطانی شهر شیراز در سال 1390 بود.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع موردی- شاهدی مقایسه‌ای می‌باشد که روی ۶۰ نفر از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان نمازی شهر شیراز انجام شد. نمونه‌های مورد بررسی شامل: 30 نفر از بیماران سرطانی (15 مرد و 15 زن) بخش شیمی‌درمانی و 30 نفر (15 مرد و 15 زن) از بیماران سایر بخش‌ها بودند که به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار‌های مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس سنجش نگرش مذهبی (1385)، پرسشنامه امید (1991) و پرسشنامه کیفیت زندگی (1996) بود. به‌منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (آزمونt  مستقل) به‌همراه نرم‌افزارSPSS 16  استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین باورهای مذهبی، امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی و غیرسرطانی تفاوت معناداری وجود دارد.

استنتاج: براساس یافته‌ها می‌توان گفت اعتقادات و باورهای مذهبی می‌تواند باعث تقویت روحیه بیماران سرطانی شده و منجر به افزایش امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی در آن‌ها گردد.