دوره 5، شماره 2 - ( اسفند 1396 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 57-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی مازندران، ساری، ایران
چکیده: (3719 مشاهده)
سابقه و هدف: برخی از مطالعات بیانگر آن هستند که بدون آموزش سلامت معنوی، آموزش و پرورش نمی‌تواند در دیگر ابعاد زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی عملکرد درستی داشته باشد و یا به حداکثر ظرفیت خود برسد. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و انگیزه پیشرفت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1395 می‌پردازد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی با رویکرد تحلیلی 125 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران که در نیمسال دوم سال 1395 مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی با تخصیص متناسب برای هر دانشکده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و Elison (Spiritual Well Being) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت (A.M.T: Achievement Motivation Test) استفاده شد. همچنین داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 18 SPSS و آزمون‌های آماری Whitney -Mann و Wallis -Kruskal تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافته‌ها: بر مبنای نتایج مشاهده شد که 8/0 درصد از نمونه‌های پژوهش دارای سلامت معنوی پایین هستند، 2/95 درصد دارای سلامت معنوی متوسط بوده و 4 درصد از سلامت معنوی بالا برخوردار می‌باشند. همچنین بین نمره انگیزه پیشرفت و دعاکردن رابطه معناداری مشاهده شد (05/0P<). بین سلامت معنوی و درجه مذهبی‌بودن افراد نیز رابطه معناداری به دست آمد (05/0P<). علاوه‌براین نتایج آزمون کای اسکوئر بیانگر آن بود که نسبت سلامت معنوی در رشته‌های مختلف تحصیلی به‌طور معناداری متفاوت می‌باشد (05/0P<).
استنتاج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیشتر نمونه‌های پژوهش از سطح سلامت معنوی متوسطی برخوردار بودند. با توجه به ارتباط معنادار انگیزه پیشرفت و دعاکردن پیشنهاد می‌شود به منظور بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان در جهت ارتقای سلامت معنوی آن‌ها برنامه‌ریزی شود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی با رویکرد تحلیلی 125 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران که در نیمسال دوم سال 1395 مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی با تخصیص متناسب برای هر دانشکده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و Elison (Spiritual Well Being) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت (A.M.T: Achievement Motivation Test) استفاده شد. همچنین داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 18 SPSS و آزمون‌های آماری Whitney -Mann و Wallis -Kruskal تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافته‌ها: بر مبنای نتایج مشاهده شد که 8/0 درصد از نمونه‌های پژوهش دارای سلامت معنوی پایین هستند، 2/95 درصد دارای سلامت معنوی متوسط بوده و 4 درصد از سلامت معنوی بالا برخوردار می‌باشند. همچنین بین نمره انگیزه پیشرفت و دعاکردن رابطه معناداری مشاهده شد (05/0P<). بین سلامت معنوی و درجه مذهبی‌بودن افراد نیز رابطه معناداری به دست آمد (05/0P<). علاوه‌براین نتایج آزمون کای اسکوئر بیانگر آن بود که نسبت سلامت معنوی در رشته‌های مختلف تحصیلی به‌طور معناداری متفاوت می‌باشد (05/0P<).
استنتاج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیشتر نمونه‌های پژوهش از سطح سلامت معنوی متوسطی برخوردار بودند. با توجه به ارتباط معنادار انگیزه پیشرفت و دعاکردن پیشنهاد می‌شود به منظور بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان در جهت ارتقای سلامت معنوی آن‌ها برنامه‌ریزی شود.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
طب اسلامی- ایرانی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |