فهم صحیح معنای سلامت و بیماری در زندگیِ فرد و دانستن علل آن، کمک شایانی به وی برای داشتن یک زندگی سالم میکند. هدف از این پژوهش آشنایی هرچه بیشتر با بیماری معنوی و علل آن با تأکید بر دیدگاه دو فیلسوفِ جامع نگر معاصر، علامه حسنزاده آملی و علامه مصباح یزدی است. قرآن کریم کمال نهایی انسانها را تقرّب به پروردگار و اطاعت محض از فرمانهای او میداند. بدیهی است که رسیدن به این مهم، به دلایلی دستخوش انحراف شود، بهگونهای که انسان را دچار بیماری معنوی و در نهایت، سقوط اخلاقی کند. تحقیق حاضر بهروش توصیفیتحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای در پی پاسخ به این سؤال است که از منظر علامه حسنزاده و علامه مصباح، چه عواملی موجب بیماریهای معنوی و تهدید سلامت روحیِ انسانها در زندگی میشوند. یافتههای پژوهش حکایت از آن دارد که علّت بیماری معنوی انسان در زندگی، در اندیشهی علامه حسنزاده، غفلت در کنار سایر علل همانند نبودن به یاد خدا، گناهان زبان و تزاحم شهوات است؛ اما از دیدگاه علامه مصباح یگانه علّت غفلت از خود و خالق است که بنابر دلایلی، از جمله نداشتن معرفت از جایگاه خود، بیتوجّهی به نعمتهای الهی، تبعیّت از هوای نفس، توجّه بیش از حدّ به مادّیات و ظواهر زندگی پدید می آید. از نظر نگارندگان، دیدگاه علامه مصباح با مبانی قرآن و روایات سازگارتر است.

واژه‌های کلیدی: سلامت، بیماری معنوی، سقوط اخلاقی، قرآن، روایات، حسنزاده آملی، مصباح یزدی

متن کامل [PDF 1154 kb]   (75 دریافت)