فاطمه بختیاری، شهناز خالقی پور،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
چکیده
سابقه و هدف: تحوّل مثبت نوجوانی با تقویت احساس توانمندی و اعتمادبه‌نفس و شکل‌دهی هویّت و فراهم کردن فرصت‌هایی برای یادگیری و مشارکت، نوجوانان را برای گذر موفق به بزرگ‌سالی آماده می‌کند که عوامل روانی و معنوی می‌توانند در این زمینه تأثیرگذار باشند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خودتنظیمی عاطفی بین نگرش مذهبی و عمل به باورهای دینی با تحوّل مثبت نوجوانی انجام شده است.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش توصیفی از نوع هم‌بستگی است. جامعه آماری را کلّیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران تشکیل دادند که ازاین‌میان با استفاده از فرمول کوهن و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، تعداد ۴۱۱ نفر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه نگرش مذهبی (خدایاری و همکاران، ۱۳۷۹)، پرسش‌نامه عمل به باورهای دینی (گلزاری، ۱۳۷۹)، تحوّل مثبت نوجوانی (گلدوف و همکاران، ۲۰۱۴) و پرسش‌نامه خودتنظیمی عاطفی (لارسن و پیزمایک، ۲۰۰۴) است.
یافته‌ها: نتایج نشان داد نگرش مذهبی (۰۰۱/۰ =, p ۳۱۵/۰ =β) و عمل به باورهای دینی (۰۰۱/۰ =, p ۴۵۸/۰ =β) بر خودتنظیمی تأثیر مستقیم دارد و خودتنظیمی بر تحوّل مثبت (۰۱/۰ =, p ۶۲۷/۰ =β) تأثیر مستقیم دارد. همچنین خودتنظیمی عاطفی در رابطه بین نگرش مذهبی (۰۰۱/۰ =, p ۲۹۲/۰ =β) و عمل به باورهای دینی (۶ ۰۱/۰ =, p ۴۲۵/۰ =β) با تحوّل روانی مثبت نقش میانجی دارد.
استنتاج: نگرش مذهبی و عمل به باورهای دینی می‌تواند با تأثیر مستقیم بر خودتنظیمی عاطفی باعث تقویت تحوّل مثبت در نوجوانان شود.
