دوره 10، شماره 2 - ( اسفند 1401 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 45-33 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
چکیده:   (603 مشاهده)
سابقه و اهداف: هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی تاب‌آوری بر اساس امیدواری و با واسطه‌گری شکرگزاری در زنان سرپرست خانوار (شهرستان بم) در دوران کرونا بود.
مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش پیمایش انجام شد. جامعه آماری شامل تمام زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بهزیستی شهرستان بم بودند که بر اساس فرمول وستلان، 390 نفر از زنان با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار استفاده‌شده برای گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه استاندارد تاب‌آوری کونور و دیویسون (2003)، شکرگزاری ایرانی-اسلامی گودرزی (1393) و امیدواری میلر (1988) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‏‏افزار SPSS و Amoss تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد زنان سرپرست خانوار در بم، شکرگزاری و امیدواری زیادی دارند. همچنین رابطه مستقیم و معناداری بین امیدواری با تاب‌آوری و شکرگزاری با تاب‌آوری وجود دارد (001/0>P). امیدواری علاوه بر تأثیر مستقیم، به‌طور غیرمستقیم و از طریق شکرگزاری نیز بر تاب‌آوری تأثیر می‌گذارد (001/0>P).
استنتاج: با توجه به نتایج پژوهش، می‌توان گفت که شکرگزاری از خداوند و امیدواری نسبت به خداوند موجب افزایش تاب‌آوری افراد در مقابل مشکلات خواهد شد.
متن کامل [PDF 998 kb]   (223 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي - مقاله اصیل | موضوع مقاله: جامعه شناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.