Akbari B, Soghra F S, Reza G J. Canonical Analysis of the Relationships of Religiosity, Hope, and Optimism with the Meaning of Life and Quality of Life in Spinal Cord Injury Patients. JRH 2019; 7 (1) :11-19
URL:
http://jrh.mazums.ac.ir/article-1-647-fa.html
اکبری بهمن، فدایی شاهخالی صغری، قاسمی جوبنه رضا. تحلیل کانونی رابطه بین دینداری، امید و خوشبینی با معنا در زندگی و کیفیت زندگی در بیماران دچار ضایعه نخاعی. دین و سلامت. 1398; 7 (1) :11-19
URL: http://jrh.mazums.ac.ir/article-1-647-fa.html
1- دانشیار گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
چکیده: (2818 مشاهده)
سابقه و هدف: معنا در زندگی و کیفیت آن در بیماران ضایعه نخاعی اهمیت دارد. دینداری و سازههای روانشناسی مثبت میتوانند در تبیین معنا در زندگی و کیفیت آن نقش داشته باشند. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف تحلیل کانونی رابطه بین دینداری، امید و خوشبینی با معنا در زندگی و کیفیت آن در بیماران دچار ضایعه نخاعی انجام شد.
مواد و روشها: در پژوهش حاضر از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را بیماران ضایعه نخاعی شهر رشت در سال 1394 تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 150 نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامههای "امید" Snyder، "دینداری" خدایاری فرد، "خوشبینی" Schweizer و Koch، "کیفیت زندگی" سازمان جهانی بهداشت و "معنای زندگی" Steger پاسخ دادند. دادههای جمعآوریشده به وسیله نرمافزار SPSS 18 و به شیوه ضریب همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون بنیادی تحلیل گردیدند.
یافتهها: نتایج نشان دادند که امید (28 درصد)، دینداری (12 درصد) و خوشبینی (18 درصد) میتوانند کیفیت زندگی و معناداری آن را تبیین کنند (01/0>P).
استنتاج: دینداری و سازههای روانشناسی مثبت باعث افزایش توانمندی میشوند و افراد در صورت مواجهه با دشواریهایی همچون ضایعه نخاعی از شرایط مطلوبتری به لحاظ معنا و کیفیت زندگی برخوردار خواهند بود.