دوره 6، شماره 1 - ( شهریور 1397 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 36-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناس ارشد آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
چکیده: (6371 مشاهده)
سابقه و هدف: در بیماریهای مزمن مانند نارسایی قلبی، سلامت روانی، جسمانی و معنوی مختل میشود. رفتارهای مذهبی چون دعا میتوانند باعث افزایش انرژی معنوی و ایجاد نگرش مثبت در بیمار شوند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر دعا بر سلامت معنوی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی انجام گرفت.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- مقطعی است که جامعه آن 140 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بستری در بخش قلب بیمارستان 22 بهمن نیشابور در سال 1394 بودند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و Ellisonو پرسشنامه تناوب دعا (Prayer Activity) Meraviglia بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS 16 و آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی (آزمونهای مجذور کای، ضریب همبستگی Pearson، آزمونKruskal-Wallis و رگرسیون خطی) استفاده گردید.
یافتهها: نتایج نشاندهنده وجود ارتباط معنادار و مستقیم بین دعا و سلامت معنوی بیماران میباشند ((0001/0P<)، (63/0-=r)). همچنین بین سن بیماران، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معناداری مشاهده گردید (0001/0P<)؛ اما بین جنسیت، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معناداری وجود نداشت (06/0P<). علاوهبراین بین سطح تحصیلات، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معکوس و معناداری بهدست آمد (001/0P<). بین وضعیت تأهل بیماران، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا نیز ارتباط مستقیم و معناداری مشاهده گردید (0001/0P<).
استنتاج: با توجه به نتایج مشخص میشود که معنویت نهتنها ریشه در عقاید فرد دارد؛ بلکه در تجربه او نیز ریشه دوانیده است. اگر شخصی تنها اعتقاد داشته باشد اما تجربه نکرده باشد، بسیاری از فواید جسمی و روانی معنویت را از دست میدهد. نقش دعا در بیماریهای مزمن مانند نارسایی مزمن قلبی انکارناپذیر است و میتوان از آن در جهت حفظ سلامت و مقابله مؤثر با بیماری استفاده کرد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- مقطعی است که جامعه آن 140 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بستری در بخش قلب بیمارستان 22 بهمن نیشابور در سال 1394 بودند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و Ellisonو پرسشنامه تناوب دعا (Prayer Activity) Meraviglia بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS 16 و آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی (آزمونهای مجذور کای، ضریب همبستگی Pearson، آزمونKruskal-Wallis و رگرسیون خطی) استفاده گردید.
یافتهها: نتایج نشاندهنده وجود ارتباط معنادار و مستقیم بین دعا و سلامت معنوی بیماران میباشند ((0001/0P<)، (63/0-=r)). همچنین بین سن بیماران، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معناداری مشاهده گردید (0001/0P<)؛ اما بین جنسیت، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معناداری وجود نداشت (06/0P<). علاوهبراین بین سطح تحصیلات، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معکوس و معناداری بهدست آمد (001/0P<). بین وضعیت تأهل بیماران، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا نیز ارتباط مستقیم و معناداری مشاهده گردید (0001/0P<).
استنتاج: با توجه به نتایج مشخص میشود که معنویت نهتنها ریشه در عقاید فرد دارد؛ بلکه در تجربه او نیز ریشه دوانیده است. اگر شخصی تنها اعتقاد داشته باشد اما تجربه نکرده باشد، بسیاری از فواید جسمی و روانی معنویت را از دست میدهد. نقش دعا در بیماریهای مزمن مانند نارسایی مزمن قلبی انکارناپذیر است و میتوان از آن در جهت حفظ سلامت و مقابله مؤثر با بیماری استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي - مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
طب اسلامی- ایرانی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |