دوره 5، شماره 2 - ( اسفند 1396 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 30-23 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه آموزشی بیماری‌های مغز و اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده: (3078 مشاهده)
بیماری ام اس یک بیماری اتوایمیون است که با واسطه سلول‌های T فعال‌شده نسبت به میلین که از سد خونی مغزی می‌گذرند و با یک آبشار اتوایمیون منجر به آسیب غلاف میلین می‌شوند آغاز می‌گردد. نمای کراکتریستستیک این بیماری علائم نورولوژیک عود‌کننده- فروکش‌کننده است که در زمان‌های متفاوت مکان‌های مختلف دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می‌کنند. طی ماه رمضان اجازه‌داشتن برای روزه‌داری یکی از سؤالات رایج بیماران است. براساس اطلاعات موجود روزه‌داری نه‌تنها عوارض جدی برای بیمار کنترل‌شده‌ای که معیار ناتوانی (EDSS: Expanded Disability Status Scale) کمتر از 3 دارد نخواهد داشت؛ بلکه فواید نوروایمینولوژیک را در پی خواهد آورد. اگرچه برخی از علائم ام اس همچون تاری دید، اسپاستیسیتی- اتاکسی، خستگی، ضعف و مشکلات شناختی ممکن است با روزه‌داری بدتر شوند؛ اما بلافاصله پس از اتمام روزه‌داری برطرف می‌گردند. با این وجود بیمارانی که به فرم فعال بیماری مبتلا هستند و یا طی بیماری یا پس از رمضان سابقه حمله داشته‌اند، بیمارانی که داروهای آنتی اسپاسمودیک، آنتی کانوالسیو کورتیکوسترویید و ایمونوساپرسیو مصرف می‌کنند و نیز بیمارانی که سطح ناتوانی عملکردی (EDSS) بالاتر از 7 دارند بهتر است از روزه‌داری به ویژه در ماه‌های گرم سال پرهیز کنند. لذا در این مقاله مروری اثرات روزه داری بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس مورد بررسی قرار می گیرد
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
طب اسلامی- ایرانی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |