دوره 5، شماره 1 - ( شهریور 1396 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aghajani M J, Akbari B. Relationship of Praying and Life Expectancy with General Health of the Women Suffering from Breast Cancer
. JRH 2017; 5 (1) :1-10
URL: http://jrh.mazums.ac.ir/article-1-399-fa.html
URL: http://jrh.mazums.ac.ir/article-1-399-fa.html
آقاجانی محمد جواد، اکبری بهمن. ارتباط دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه. دین و سلامت. 1396; 5 (1) :1-10
گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، رشت، ایران
چکیده: (3738 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف: شایع‌ترین سرطان در میان زنان، سرطان سینه است که جنبه‌های مختلف سلامت فردی را به مخاطره می‌اندازد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- همبستگی است که در سال 1395 در شهر رشت صورت گرفت. جامعه این پژوهش شامل 115 بیمار بود که 90 نفر از آنان با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های جمعیت‌شناختی، امید به زندگی Miller (MHL: Miller,s Hopefulness to Life)، سلامت عمومی (PHS: Public Health Scale) و رفتار دعاکردن (PQ: Pray Questionnaire) گردآوری و با کمک شیوه‌های آماری رگرسیون چندمتغیری و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین رفتار دعاکردن با سلامت عمومی در سطح 463/0- و مؤلفه‌های آن شامل: علایم جسمی، اضطراب، ناکنش‌وری اجتماعی و افسردگی، ارتباط منفی معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین بین امید به زندگی با سلامت عمومی در سطح 329/0- و مؤلفه‌های آن شامل: علایم جسمی، اضطراب، ناکنش‌وری اجتماعی و افسردگی، ارتباط منفی معناداری مشاهده شد (01/0>P).
استنتاج: نتایج پژوهش حاضر، نشان‌دهنده ارتباط منفی معنادار بین رفتار دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه است که می‌تواند راهنمایی برای استفاده از معنویت و پرورش احساس خوش‌بینی و امیدواری در فرآیند درمان پزشکی باشد.
سابقه و هدف: شایع‌ترین سرطان در میان زنان، سرطان سینه است که جنبه‌های مختلف سلامت فردی را به مخاطره می‌اندازد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- همبستگی است که در سال 1395 در شهر رشت صورت گرفت. جامعه این پژوهش شامل 115 بیمار بود که 90 نفر از آنان با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های جمعیت‌شناختی، امید به زندگی Miller (MHL: Miller,s Hopefulness to Life)، سلامت عمومی (PHS: Public Health Scale) و رفتار دعاکردن (PQ: Pray Questionnaire) گردآوری و با کمک شیوه‌های آماری رگرسیون چندمتغیری و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین رفتار دعاکردن با سلامت عمومی در سطح 463/0- و مؤلفه‌های آن شامل: علایم جسمی، اضطراب، ناکنش‌وری اجتماعی و افسردگی، ارتباط منفی معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین بین امید به زندگی با سلامت عمومی در سطح 329/0- و مؤلفه‌های آن شامل: علایم جسمی، اضطراب، ناکنش‌وری اجتماعی و افسردگی، ارتباط منفی معناداری مشاهده شد (01/0>P).
استنتاج: نتایج پژوهش حاضر، نشان‌دهنده ارتباط منفی معنادار بین رفتار دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه است که می‌تواند راهنمایی برای استفاده از معنویت و پرورش احساس خوش‌بینی و امیدواری در فرآیند درمان پزشکی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي - مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
طب اسلامی- ایرانی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
