سابقه و هدف: صبر یکی از شاخص‌های مهم سلامت فرد و جامعه می‌باشد و با توجه به کارکردهای بسیار مهم صبر، پرورش آن ضروری است. توجه به پایه‌های زیربنایی صبر می‌تواند به پرورش این فضیلت کمک نماید. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر، پیش‌بینی صبر بر‌اساس تعلق و دلبستگی به خدا در دانشجویان بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی می‌باشد که جامعه آماری آن را دانشجویان دانشگاه شیراز تشکیل دادند و 209 نفر از آن‌ها به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه‌های صبر، تعلق و دلبستگی به خدا بود. لازم به ذکر است که به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش رگرسیون همزمان و گام به گام استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد تعلق مادی و سبک دلبستگی اجتنابی، صبر را به‌صورت منفی و معناداری پیش‌بینی می‌نماید. همچنین، دلبستگی ایمن به خداوند می‌تواند پیش‌بینی‌کننده مثبت و معنادار صبر باشد.

استنتاج: با توجه به نقش این مؤلفه مذهبی در سلامت روان، درمانگران و پژوهشگران باید توجه ویژه‌ای به تقویت مؤلفه‌های زیربنایی صبر داشته باشند.