سابقه و هدف: در برخی از بیماران تحت درمان با دیالیز، سلامت روانی، جسمانی و معنوی مختل می‎شود. رفتارهای مذهبی به‎ویژه دعا می‎تواند باعث افزایش انرژی معنوی و ایجاد نگرش مثبت در بیماران شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد دعا با سلامت معنوی در بیماران تحت درمان با دیالیز استان ایلام در سال 1393 انجام گرفت.

مواد و روش‎ها: بدین منظور تعداد 150 نفر از بیماران مراجعه‎کننده به کلینیک‎های تخصصی و بیمارستان‎های سطح استان ایلام به‎صورت نمونه‎گیری دردسترس انتخاب شدند و دو پرسشنامه‎ی دعای پولوما (Poloma) و پندلتون (Pendelton) و سلامت معنوی پالوتزیان (Paloutezian) و الیسون (Ellison) را تکمیل نمودند. طرح تحقیق از نوع همبستگی بود و داده‎های پژوهش با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‎های پژوهش ارتباط مثبتی بین تمام ابعاد دعا (تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا) با سلامت معنوی نشان داد. بالاترین ضریب همبستگی مربوط به تجربه قبلی دعا می‎باشد که مهم‎ترین متغیر پیش‎بین در پژوهش حاضر است. ضرایب تحلیل رگرسیون با روش ورود مکرر برای ترکیب خطی متغیرهای ابعاد دعا و سلامت معنوی در سطح کمتر از 001/0 معنا‌دار بود.

استنتاج: یافته‌های پژوهش نشان می‎دهد که بین ابعاد دعا و سلامت معنوی در بیماران تحت درمان با دیالیز استان ایلام رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین برای افزایش سلامت معنوی بیماران و افزایش بهداشت روانی آن‎ها توجه به ابعاد دعا و به‎صورت کلی عبادت و ارتباط با خداوند، اهمیت دارد.