سابقه و هدف: اعتقادات و اعمال مذهبی در پیشگیری از ابتلا به اختلالات روانی (افسردگی، اضطراب و...) نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. یکی از مهم‌ترین اعمال مذهبی مورد تأکید، انس با قرآن می‌باشد. بهبود بهداشت روانی در دانشجویان زمینه پیشرفت
تحصیلی را ایجاد خواهد نمود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه انس با قرآن و سامت روان در دانشجویان طراحی و اجرا گردید.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی بود که بر روی  351 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1393 اجرا شد. نمونه‌ها به شیوه تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده و اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌ای شامل اطلاعات
دموگرافیک، پرسشنامه انس با قرآن و پرسشنامه سلامت روان (General Health Questionaire: GHQ) جمع آوری گردید. سپس داده‌ها با آزمون‌های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس و پیرسون و به وسیله نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: میانگین تلاوت قرآن 49 / 4± 541 / 20، کاربرد قرآن 75 / 4± 22 / 18، درک اثرات قرآن 23 / 3± 13 / 14 و انس با قرآن 43 / 11 ± 82 / 52 از 57 بود. نتایج نشان داد که 5/ 2 درصد دانشجویان افسردگی، 7 درصد اضطراب و 6/ 7 درصد اختلال در کارکرد اجتماعی و 5/ 2 درصد دچار اختلالات جسمانی بودند. میانگین نمره سلامت عمومی بر حسب وضعیت تأهل، سن و رشته تحصیلی تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0/05). بین انس با قرآن و اختال در کارکرد اجتماعی در سطح 5 درصد، رابطه معناداری وجود داشت (P<0/05).
استنتاج: با توجه به نتایج تحقیق مبنی بر اینکه انس با قرآن بر سلامت عمومی مؤثر می‌باشد، می‌توان با اجرای برنامه‌های قرآنی زمینه انس بیشتر دانشجویان با قرآن را فراهم ساخت که خود منجر به سلامت روانی بالاتری خواهد شد.