سابقه و هدف: یکی از سرمایه‌های با ارزش دینی، سلامت معنوی است که به تأمین و ارتقای سلامت روانی افراد کمک می کند. از طرفی نقش شادکامی در بهداشت روانی و احساس رضایت از زندگی افراد بسیار حائز اهمیت است؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی همبستگی میان سلامت معنوی و شادکامی در کارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال 1394 می‌باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بوده که بر روی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی سمنان با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده و جدول اعداد تصادفی انجام گرفت. در جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد سلامت معنوی پولوتزین (Palutzian) و الیسون (Elison) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (Oxford Happiness Questionnaire: OHQ) که توسط آرگیل (Argyle) تجدید نظر شده استفاده گردید. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 21 و روش‌های آمار توصیفی-تحلیلی در مورد اهداف و سؤالات پژوهشی به قضاوت پرداخته شد.
یافته‌ها: در این پژوهش، 149 نفر از کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی سمنان پرسشنامه را تکمیل کردند. میانگین (انحراف معیار) نمره سلامت معنوی با توجه به میانگین نمرات کارکنان 77 (0/57) و میانگین نمره شادکامی در آن‌ها 58/75 (0/56) به‌دست آمد. میانگین نمره سلامت معنوی در زنان به‌طور معناداری از مردان بالاتر بود (01/P=0). سلامت معنوی کارکنان ستادی با شادکامی آن ها رابطه مثبت و معناداری داشت (r=0/45، P=0/001).      
استنتاج: تأثیر دو جانبه سلامت معنوی و شادکامی بر سامت کلی و بر روی یکدیگر از موضوعات قابل بحث در مباحث سامت است. اهمیت سامت معنوی و نقش آن بر شادکامی به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر وضعیت سامت کارکنان مورد می باشد؛ بنابراین با برنامه‌ریزی در زمینه سلامت معنوی و شادکامی می‌توان باعث افزایش رضایت‌مندی شغلی، تعهد و بهره وری سازمانی گردید.